ulżyło

Po wielkich trudach, po wielkich zmaganiach "powiedzieć,czy nie", po zdobywaniach się na odwagę doszliśmy wreszcie do konsensusu. Tak bardzo było tego brak w tym wszystkim. Teraz widzę,że ostatnie miesiące to było szukanie tego źródła, to nazywanie rzeczy po imieniu, spraw, emocji,wszystkiego. Bez tego nigdy by się to nie udało. Bez tego śmierdzącego czegoś nigdy by sie nie udało. Bez Niego nigdy by to nie doszło do końca. A raczej początku. Nie powiedziałam tego, bo tak trzeba było,bo inaczej to byśmy się rozpadli i każde w inną stronę poszło. Nie dlatego. Powiedziałam tak,jak ja to rozumiem, jak ja to uważam, jak ja to zdołałam pojąć,jak czuję. Potraktowaliśmy to jako nowy początek. Bo nie warto tego co było,zaprzepaścić. Warto rozmawiać i wyjaśniać. Warto! Dzięki, ogromne dzięki za monolog i przerywanie.Za tę ciszę, Boże jak Ci dziękuję za te ciche miesiące. Dzięki!

Teraz kiedy już tyle spraw wyjaśnionych, myślę,że teraz można zacząć też inne początki :)
Boże,jak dobrze!